همه افراد مبتلا به دیابت باید برای مقابله با COVID-19 آماده شوند

نویسنده : دکتر Anne L. Peters

11مارس 2020 - من تماس های بسیاری از بیماران دیابتی دریافت کرده ام که به طور واضح نگرانCOVID-19  و خطر ابتلای خود به آن بودند، بنابراین فکر می کنم صحبت در مورد این موضوع مهم و دادن اطلاعات به بیماران، یک امر ضروری است.

من متخصص بیماری های عفونی نیستم، بنابراین نمی خواهم به خصوص در مورد این ویروس صحبت کنم، اگرچه سعی می کنم هر شب مطالعات اولیه ی منتشر شده و سپس توصیه های CDC را مرور کنم تا بتوانم به بیماران کمک کنم تا از ابتلای خود به این عفونت جلوگیری کنند. معمولاً مردم می شنوند که دیابت یک عامل خطر مهم برای ابتلا به بیماریCOVID-19  است و بدترین پیامد آن یعنی مرگ را برای افراد دیابتی بهمراه دارد. قابل درک است، که این اطلاعات باعث می شود افراد مبتلا به دیابت به شدت دچار اضطراب و ترس شوند.

از این عفونت در بیماران دیابتی چه می دانیم؟ پاسخ روشنی وجود ندارد

اطلاعات موجود کمی متناقض هستند و ما هنوز نتایج مطالعات کنترل شده ی تصادفی را در این زمینه دریافت نکرده ایم چون هنوز این مطالعات برنامه ریزی  و انجام نشده اند. به طور کلی، اطلاعات موجود نشان می دهد که مبتلایان به دیابت نسبت به افرادی که به دیابت مبتلا نیستند، ممکن است با نرخ بیشتری به این عفونت مبتلا شوند و پیامدهای بدتری را تجربه کنند. ما همچنین می دانیم که ابتلا به این بیماری، مدیریت دیابت را دشوارتر می کند.

خود بیماریCOVID-19  می تواند مقاومت به انسولین را افزایش داده و سبب افزایش قند خون شود. اگر بیمار استفراغ کند و قادر به خوردن و آشامیدن نباشد، قند خون او افت می کند که انواع مسائل مربوط به مدیریت دیابت را به دنبال دارد. هنگامی که در مورد ابتلای افراد دیابتی به این عفونت فکر می کنیم، می خواهیم در وهله ی اول از ابتلای آنها به بیماریCOVID-19  جلوگیری کنیم و بدیهی است در صورت آلوده شدن و مواجه شدن با مشکلاتی در کنترل قند خون، به آنها کمک نماییم.

سؤالات بسیاری وجود دارد که ما هم اکنون نمی توانیم به آنها پاسخ دهیم. ما نمی دانیم که آیا از نظر نرخ ابتلای به این عفونت، بین مبتلایان به دیابت نوع 1 یا دیابت نوع 2 تفاوتی وجود دارد یا خیر، یا اینکه داشتن هموگلوبینA1c  کمتر از 7 درصد و یا داشتن هموگلوبین A1c، بالا برای مثال 10 درصد، چه تفاوتی در نرخ ابتلا و نتایج این بیماران در صورت ابتلا بهCOVID-19  دارد.

آنچه هم اکنون در مورد COVID-19 می دانیم اینست که پیرتر بودن و داشتن عوارض جانبی مانند بیماری های قلبی و عروقی و ریوی نتایج بدتری را بهمراه دارد. اما هنوز نمی دانیم که خطر ابتلا به این عفونت، برای یک فرد جوان بدون عوارض که بیماری دیابت او به خوبی کنترل شده است، چقدر است؟

چگونه برای مقابله با COVID-19، آماده شویم؟

من سعی می کنم تا جایی که می توانم واقع گرایانه و راحت صحبت کنم و به افراد کمک کنم تا آماده شوند که در صورت ابتلا به این بیماری دیابت خود را کنترل کنند. همه افراد مبتلا به دیابت باید آماده ی مقابله با این بیماری باشند. علاوه بر آنچه که همه ما در مورد دوری از اجتماعات، شستن دست ها و تمام اقدامات لازم شنیده ایم، مبتلایان به دیابت باید به میزان کافی داروهای دیابت خود را تهیه کرده و در دسترس داشته باشند.

ایده آل اینست که بیماران دیابتی داروهای دیابت خود را برای مدت حداقل 2 ماه در خانه ذخیره داشته باشند که البته برای بسیاری از افراد و در بسیاری از سیستم های خدمات درمانی و بهداشتی این کار امکان پذیر نیست. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، باید نسخه های بیماران را تجدید کنند تا داروهای آنها بموقع در اختیارشان قرار گیرد و در صورت امکان شرایطی را مهیا کنند که داروهای بیماران از طریق پست به آنها تحویل داده شود، تا بیماران نیازی به مراجعه حضوری به داروخانه ها نداشته باشند. در شرایط اپیدمی واقعی که تعداد بیماران بسیار افزایش می یابد و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در شرایط فشرده ی کاری با موجی از بیماران مبتلا به این عفونت مواجه می شوند، ممکن است فرصت رسیدگی به بیماران دیابتی وجود نداشته باشد، در این صورت افراد مبتلا به دیابت که تحت درمان با انسولین هستند باید به خاطر داشته باشند که همیشه می توانند ویال هایNPH  و انسولین رگولا را از داروخانه ها بدون نسخه دریافت کنند، در برخی از کشورها این دو نوع انسولین از فروشگاه های بزرگ مانند والمارت همیشه قابل خریداری هستند.

مهم اینست که بیماران بدون انسولین نمانند زیرا در این مرحله ممکن است نتوانند به پزشک معالج خود دسترسی داشته باشند. در حالت ایده آل، داشتن یک نسخه ی پشتیبان همیشه خوب است.

علاوه بر داروها، بیماران باید اطمینان داشته باشند که یک دستگاه اندازه گیری قندخون و تعداد کافی نوار تست آن را در خانه داشته باشند، حتی اگر دارای یک مانیتور قند خون مداوم باشند. بنابراین بیماران می توانند سطح قند خون خود را در صورتیکه بیمار شوند، آزمایش کنند.

در حالت ایده آل، قوانین در هنگام ابتلا به بیماری باید برای هر بیمار بطور جداگانه بررسی شود، اما حداقل باید بیماران را ترغیب کرد که هم مایعات غیر قندی و هم قندی مانند آب سیب یا نوشابه های شیرین را در خانه داشته باشند. داشتن قرص های الکترولیت و آب گوشت فریز شده، نیز خوب هستند. بیماران در صورت نیاز به مصرف مایعات، چه دارای قند و چه بدون قند، باید گزینه ای را در دسترس داشته باشند. افراد همچنین برای حفظ سطح قند خون خود در یک محدوده سالم، باید مواد غذایی فاسد نشدنی مانند کنسرو را در خانه ذخیره کنند.

بیماران دیابتی باید به خاطر داشته باشند که تغییر در شیوه زندگی، استرس و بیماری می تواند سطح قند خون آنها را از راه های مختلف تحت تأثیر قرار دهد، بنابراین مراقب خود باشند. معمولاً سطح قند خون افزایش می یابد، اما بعضی اوقات نیز افت می کند. مهم است که به مقدار قند خون خود بطور دقیق توجه کنید و در صورت لزوم برای حفظ آن در حد طبیعی، با مشورت با پزشک داروهای خود را مجددا تنظیم کنید.

به عنوان ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، ما باید اطمینان داشته باشیم که بیماران ما به خوبی به داروهای مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند و به اندازه ی کافی در خانه ذخیره کرده باشند، و چنانچه تحت درمان با انسولین و / یا یکی از داروهای گروه سولفونیل اوره هستند که آنها را در معرض خطر افت قند خون قرار می دهد، منابع کافی از کربوهیدرات های ساده در دسترس داشته باشند. همچنین باید به آنها برنامه ای برای شرایط احتمالی ابتلا به بیماری بدهیم تا به آنها در مدیریت بیماری دیابت در هنگام بیماری کمک کنیم.

سرانجام ، همه بیماران باید واکسیناسیون های لازم برای مقابله با بیماریهای قابل پیشگیری را دریافت کرده باشند. بسیاری هنوز واکسینه نشده اند و ما باید حتماً در طول ویزیت این گروه از بیماران با آنها در این مورد صحبت کنیم. زمان اتمام این وضعیت پاندمیک در جهان نامشخص است، اما ما می توانیم با دادن آرامش، آگاهی و پاسخگو بودن نسبت به تغییر شرایط، زندگی بیماران را تغییر دهیم.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/926418